Het echte Oegandese leven

Blog 23/24/25/26 juli

Lieve allemaal,

23 juli: zonder te weten wat we zouden gaan doen, stonden we toch op normale tijd op om 8:15 te ontbijten. Vervolgens hebben we tot 12 uur gewacht tot dat iemand ons kon rijden. We bedachten ons programma vandaag zelf. We gingen eerst naar de school van de opening, Chanika 'A'. Daar gaven we ballen en de kinderen vonden het leuk om ons een laatste keer gezien te hebben. Daarna gingen we naar de school die ons de eerste maandag was opgevallen door slechte kleding. We deelden heel veel kleren uit, vooral Marjet en Lisanne hadden veel meegenomen. Eerst waren er maar drie kinderen op schoolplein, wat hier altijd een veld met  hoog gras is.  Tijdens de lunchpauze gaan de meeste kinderen naar huis, dus we dachten dat het niet zo druk zou worden. Dat bleek tegen te vallen toen alle voorbijgangers kwamen vechten om kleren te krijgen. Gelukkig hielpen de chauffeurs ze in toon te houden, door ze in rijen te plaatsen met behulp van stokken. Helaas veranderde het niks aan het feit dat kleren van elkaar afgepakt werden. Om dat te voorkomen trokken bij de kleinere verlegen kinderen de kleren aan. Marjet had bijvoorbeeld een klein meisje een jurkje aan getrokken, maar toen ze haar later tegenkwam was het jurkje afgepakt door een oudere jongen. Het was een en al chaos. 
Om vijf uur gingen de meisjes naar de kapper om een echte Oegandese haar stijl te krijgen. Uiteindelijk hebben we bijna anderhalf uur lang toegekeken hoe een Oegandese vrouw nep haar op haar hoofd genaaid kreeg. Hier worden namelijk geen kappersafspraken van te voren gemaakt. Alleen Eva kwam nog aan de beurt voordat het donker werd. 

24 juli: vandaag was het weer tijd om aan de watertank te werken. We hebben, zoals gewoonlijk, weer stenen gesjouwd in een treintje. De watertank was al een stuk hoger dan vorige week. We begonnen vrijwel meteen met werken en het ging behoorlijk snel. Na een uur tekenden we met cement strepen op elkaars gezicht en we hielden even pauze. Maar dat even was geen even, want de headmistress had een heel programma voor ons voorbereid. Het was zeker een verrassing. De kinderen gingen zingen, dansen en lazen een gedicht voor. Er waren ook wat speeches en als laatst gingen we voetballen. We hadden drie teams gemaakt, inclusief leuke sportuniformen die we van HDM hebben gekregen. We hadden ook Ajaxtenue's. Het ajaxteam, gecoached door Astrid, met kleine jongetjes die voetbalden alsof hun leven er van af hing. Het oranje meisjesteam deed leuk mee, maar wilde liever dansen en het team met de zwarte tenue's heeft ons dik ingemaakt. Zelfs met Wil als onze keeper. We deden natuurlijk wel solidair en we speelden, net als de kinderen hier, zonder schoenen.
Daarna zijn de meiden wéér naar de kapper gegaan en nu hebben Marjet, Lisanne en Astrid ook een hele nieuwe look. Aagje kon natuurlijk niet achterblijven, dus die heeft ook wat vlechtjes in haar haar.

25 juli: Astrid had bedacht om Kisoro schoon te maken, dus vandaag was dat het geval. Na toestemming te hebben gekregen van de burgemeester van Kisoro, gingen we, met onze nieuw bedrukte shirts waar 'keep Kisoro clean' op stond, met schoonmaken werden we raar aangekeken alsof de mensen niet wisten wat schoonmaken is. Maar dat maakte ons niet uit, want op elke vierkante centimeter lag wel vuil. En niet maar 1 propje.... 
Op een gegeven moment volgden sommigen van de lokale bevolking ons voorbeeld. We hopen dat het schoonmaken door hen wordt voortgezet. We zijn, inclusief interviews met de lokale radio's, ongeveer vier uur bezig geweest en dan hebben we nóg maar twee of drie straatjes gedaan. Na afloop waren we weer helemaal vies en moe. Helaas is het water sinds gisteravond op, dus konden we ons een beetje wassen met water uit jerrycans. 's middags werden we opgepikt door Assay, want die wilde zijn koeien laten zien. 

26 juli: Het was weer tijd om aan de waterput te werken, dachten we. We hebben niet geholpen, omdat we niet meer nodig waren. Het was pauze op de school, dus we gingen weer met de kinderen spelen. Na de pauze gingen we naar elke klas om daararmbandjes en balonnen uit te delen. Het was de laatste keer dat we deze school bezochten, dus we hebben al onze energie gestopt in het blij maken van de kinderen. Het is jammer om weg te gaan bij die school, aangezien we allemaal wel een band met iemand van de school hebben opgebouwd. We hebben nu onderhand een paar Oegandese liedjes, dansjes en de lokale bedank klapjes geleerd, dus die hebben we ook nog gedaan. Daarna zijn we naar een vrij nieuwe medische post gereden, die Wil en Aagje hebben laten bouwen. Een beetje teleurstellend was het wel, aangezien de gebouwen niet veel gebruikt en slecht onderhouden werden. Er is ondertussen nog steeds geen water en stroom valt regelmatig uit, maar dat is in heel Kisoro zo. Dat geeft voor ons alleen maar een beter beeld van hoe ze hier leven. Daardoor komt het dat we nu pas de blog plaatsen. 

We gaan zondag naar een ander deel van Oeganda en we weten niet of daar internet is. 

Kale! (doei)
De Oeg-groep